Człowiek poczciwy

Czekając na pociąg Nadziei
do Szczęścia i Miłości na ziemi
Ręce w modlitwie ujmuję
grzechów pokornie żałuję .

I pragnę tylko jednego
życia człowieka poczciwego,
który niczego się nie boi,
który twardo na ziemi stoi,

który zna prawdziwy smak miłości,
który nie zaznał grzechu podłości,
który patrzył szczeciu w twarz,
któremu Bóg rzecze: "Mówisz i masz",
którego imię wszyscy znają,
którego cierpienia się nie imają.