Pokłon

czeka bezbronna dusza
na wieść z gwiaździstego nieba
serce wzrusza

wybija bezbarwnym atramentem
złotą koronę
ku Bożej chwale

klęka przed bezimiennym Bogiem
prosi błaga
wiary szuka

on szepcze jej do ucha
oddaj pokłon śmierci
pięknej damie

oni mszę odprawią
pokryją trumnę kwiatami
znicz zapalą

I wszystko puszczą w niepamięć