~

Czasem wściekłość budzi się we mnie
Rozkłada skrzydła i syczy
Układa się wygodnie, zatykając mi usta
i krzyczy.

Lubię czasem tę złośliwą jędzę
Ma cięty język i serce z kamienia
I w chłodną lalkę bez skrupułów i uczuć
mnie zmienia.

A kiedy dłonie zaciskają się w pięści
Mięśnie napięte jak struna
Słyszę cichy śmiech jędzy - mojego
opiekuna

I dopiero kiedy wypchnie z mej głowy
Resztki dziecinnej naiwności
Pozwala odzyskać mi władzę nad moją
smutną rzeczywistością.