Sztuka

Czasem stoję jak Romeo przy oknie
i czekam
czas się zatrzymuje
szyba od łez moknie

patrzę ludziom w oczy
i w serca patrzę
każda łza mnie moczy
jak na sztuce w teatrze

ludzie jak marionetki
lecz bez reżyserów
wypadki, karetki
idą, jadą bez celów

Książę i Kopciuszek
przechodzą co chwilę
Makbet i Casanowa
jak głupi z debilem

Narcyz rozkochany
w swej młodzieńczej twarzy
Laura i Filon idą, i
i jedno o drugim marzy

Stańczyk z Soplicą
o kraju swym mówią
na weselu co chwila
złote rogi gubią

Król Lir
z baru pijany wychodzi
wszyscy umierają
choć są tacy młodzi

a ja...
gdzie mój reżyser?
co mi każe czekać
gdzie moje serce?
gdzie dusza człowieka?

gdzie miłość ma wyśniona?
i gdzież Ty Julio?
........................................moja wytęskniona!!!