Czasem sen najpiękniejszy, ten co się wcale nie śnił
Postać, co na jawie przychodzi, także bywa wyśniona
Czasem najwierniej czeka, ten co nie przyrzekał,
A najbliższa dusza oceanami błękitu oddalona.
Pustka przychodzi często, gdy róg obfitości w dłoni
Tęsknota trzyma za rękę pospełniane marzenia
Goryczą szczęścia toast nie raz wypełniony
A najgłośniejsza cisza, pełna słów bez znaczenia.
Niejedna uśmiechu gwiazda smutku mgłą spowita
Niejeden pocałunek z cudzych ust skradziony
Czemu tak jest, nie wiem, o nic miłości nie pytaj
Serce nie przez przypadek ze znaków zapytania złożone.
21 December 2010, 17:05
I cóż mam powiedzieć otrzymując dary takich słów pod swoimi wierszami...
Cały bukiet wzruszeń zamykam w jednym:
Dziękuję.
21 December 2010, 16:33
Czytanie Twoich słów wydaje się nie być czytaniem. To spoglądanie na życie swoje, oczami i przez oczy Twoje.
19 October 2010, 20:56
Damianku dziękuję za Twoje ciepłe i kochane komentarze. Jesteś u mnie zawsze wyjątkowym gościem:)
Pozdrawiam Cię cieplutko:)19 October 2010, 20:31
Wreszcie znalazłem czas, by w spokoju i ciszy poczytać tę piękną poezję...
Która wzrusza moje serce...
Jeden z najpiękniejszych wierszy, jakie miałem okazję przeczytać.
Uwielbiam te Twoje, Madziu, "oceany błękitu" :))Pozdrawiam cieplutko...
18 October 2010, 21:47
Dziękuję Dziewczyny, bardzo cenię opinię każdej z Was, bo każda z Was ma swój niepowtarzalny styl, który trafia do mego serca:)
Pozdrawiam serdecznie:)
18 October 2010, 17:53
Dziękuję:)
Miło mi, że ktoś przemierza te ścieżki moich wzruszeń...Pozdrawiam:)