białe noce

Dawno tu nie zaglądałam, a tu tyle wspaniałych słów zostawiliście...
Adnachiel, Piotrze, Adamie... dziękuję.

zamknęłaś drzwi
gdy księżyc zamrugał za oknem
pogrążyłaś w ciszy
pustkę czterech ścian

zapachem twych perfum
jeszcze przesiąknięte powietrze

Pozdrawiam M. słońca promieniem ...

O rety, piękne. Pamiętam białe noce. Chodziłem wtedy nad Newę posiedzieć i otwierały się mosty, i płynęły statki do portu. A niebo...przepiękne. Piękny wiersz, Pozdrowionka slę.

Nie przyszła tutaj ze mną wraz
pamięć ni myśl niczyja,
tylko tęsknota, co dusze rwie,
tęsknota, co zabija.

Twój wiersz jest cudowny, pełen tęsknoty - którą znam.
Uwielbiam Twoją twórczość.

Dziękuję za odwiedziny Joasiu;)
Pozdrawiam.

Piękny!

Czasem nie trzeba mówić nic, by zrozumiał ten, kto chce zrozumieć;)
Dziękuje, Agnieszko za te słowa i obecność.

Kaś, jeśli o mnie chodzi piszę tylko wtedy, kiedy serce dyktuje;)

Bogdanie, fajna puenta:)

Pisać - nie, ale tak pisać - no nad tym można by się długo rozwodzić. :P

Eysowa, rozbawiłaś mnie tym komentarzem, tylko tak się zastanawiam czy przestałaś... ;)

Aniu, dziękuję i odpozdrawiam:)

Michale, poruszające słowa...

Ewo, cieszę się, że zajrzałaś;)

Dziękuję za opinie, miłej niedzieli Wszystkim:)