Czasem jest tak przykro

Czasem jest tak przykro
że zamykam serce
by ten żal nie wylał się ze mnie
by się wyciszył i opadł na istnienia krawędzie
by przestał dzwonić słowami jak dzwony coraz głośniej dobitniej natrętnie

czasem pragnę by tak przestał krzyczeć nazbyt przesadnie
uciekam lecz słowa znów powracają
łzy wychodzą na zewnatrz i za bezcen obłudnie uczucia moje innym tak lekko sprzedają

a potem się dziwisz ze nie jestem
ptasim baletem
motyla igraniem
uśmiechem lekkim skowronka
tylko dłoni drżenie z potarganej duszy
i ten płacz co wplata skargę niemą w pejzaż
serca nawet martwe
na popiół łzami z finezją rozkruszy

Anita Steciuk