Kroplą deszczu być

Czasami chciałbym zasnąć
kamiennym snem,
jak ten posąg wykuty w skale
bez emocji trwać,
patrzeć na ciebie zimnym sercem.

Być, jak ta kropla deszczu, która
bezszelestnie płynie po szybie,
opadać bezwiednie na parapet
w otchłani ziemi, na zawsze
zniknąć.

W czasu źrenicach słoną łzą zastygnąć,
kiedy bólem zrywa się dzień o świcie,
a ty odchodzisz bez pożegnania...
donikąd.

Sokrates.