lata świetlne

...:)...

Bankomat wydaje resztę?
W każdym razie smoki to chyba tylko wypluwają :D
Grunt, że Ela przyszła i teraz uciszysz burczenie brzucha, ha ha!
Ta, forma. Ja dziś dopiero kończę jeść pączki, po czwartku :D

Elu, świetnie to odczytujesz, sama nie wiedziałabym, że tyle można z kilku prostych wersów, ale zawsze podkreślam, że pointa jest w Was. Dzięki;)
Panowie, ależ yesteście w formie, aż miło popatrzeć zamiast dobranocki;)

Uroczych snów Wszystkim:)

:-)))

Reszta jest bezpieczna, bankomat wydaje. ;)
Udało Ci się, pojawiła się Ela.
Mniaaam. :D ha ha ha
Zmykam, bo śmiecę pod ślicznym wierszem.
Pa pa :)))

Madame... :)

Piękny wiersz Giuli :-)
Odwieczne egzystencjalne dylematy. Po co, gdzie sens jest ukryty, dlaczego tak krótko i nie zawsze lekko. Dlaczego pomimo dobrej woli i starań nie zawsze jest pięknie.
Dobrze, że mamy "rąbek spódnicy". Przekazane wartości, nabyte mądrości, wiarę i nadzieję.
To pozwala nam, pomimo braku skrzydeł unosić się... Nie każdemu jest to dane. Więc tym bardziej cieszmy się, że potrafimy.
Giuli, Panowie... :-)))

O skrzydła się nie lękam, dawno jużem je stracił.
Oskubali mnie :D
Jeno strach się bać o całą resztę, która jeszcze może mi się przydać :)

Madź, trochę wiem, ale bardziej mnie podpuszczasz. ;)

Adnachiel, nie lękajże się, Tobie skrzydeł sprawdzał nie będę. :D

To ja tu yestem tylko za trefnisia.
Zostawiam uśmiech. :)

Smoku, Ty wiesz jak mnie onieśmielić, zwłaszcza bez skrzydeł;)

Adnachiel, myślę, że pasujesz do naszej wesołej kompanii, miło mi tu widzieć szczególnie Ciebie!;)