Nie szaty nas zdobią...

Agnieszko... oczywiście dziękuję że mnie odwiedziłaś:)
Pomysł na wiersz podsunęły mi pewne osoby ale faktem jest że pisałam go myśląc i o sobie również:):):) Choć nie jestem zadufaną w sobie osobą owszem znam swoją wartość...
Jednak chciałam uzmysłowić iż jest wielu takich którzy nie skromnie się cenią...wychwalają...
taka wiara w siebie jest potrzebna pod każdym względem czy chodzi o urodę czy mądrość czy wygląd zewnętrzny obojętnie tylko z umiarem tak by przesyt tego nie miał przewagi nad innymi bardziej cennymi wartościami:) serdecznie pozdrawiam i dziękuję:)

Widać w tym wierszu,że bardzo kochasz sama siebie,że się akceptujesz taką jaka jesteś :) a to bardzo ważne.Zazdroszczę.

Jak Ty to pięknie skomentowałeś:)dziękuję i pozdrawiam:)

Teraz już wiem dlaczego gdy kobieta zakładając na siebie co rusz to inne ciuszki zapyta swojego partnera : ładnie mi? On wzdycha i przewracając oczami przytakuje bez entuzjazmu.Ponieważ zdaje sobie sprawę że tak naprawdę to bez znaczenia tylko cholerka by to z Niej zrzucić znów poświęci więcej czasu na to niż na podziwianie tego co pod tym skrywa:):):)

Wspaniały wiersz Agnieszko. Chciałem tylko dodać swoim skromnym zdaniem , że nie szaty Was zdobią . Tylko Wy je. I często nie zwracamy na nie uwagi, rzucając szybko na podłogę.

Dziękuję pięknie wszystkim za odwiedzinki:) mam problem z kompem-muli okropnie i ciężko wstawić cokolwiek tak bardzo chciałabym sypnąć gdzieniegdzie komentarz ale ciężko więc tylko czytam jak się poprawi sytuacja wrócę do wierszy pod którymi chciałabym zostawić choć kilka słów:)... posyłam już to dwa razy... może wreszcie się uda...

Aguś rewelacyjny słodki wiersz ,cała Ty bez dwóch zdań ,bardzo mi się podoba-pozdrawiam serdecznie na dobranoc :))

Agnieszko , ale my wszyscy piękni jesteśmy :):)