Błędy.

Coraz ciężej przywołać mi w myślach obraz Twojej twarzy
Przekonałam się, jak to jest - odebrać coś, o czym się nieświadomie marzy
I gdy jest mi ciężko, a czasem się tak zdarzy
Twoje ulubione piosenki, są niczym przyjaciele starzy.
Czym zawiniłam? Czyż nie słuchałam gorliwie?
Czy ważyłam się odpowiadać bezwiednie,mrukliwie?
I tak każde pytanie bez... odpowiedzi..., kropla po kropli...zdecydowanie zbyt ckliwie
Powinnam żałować? Żałować... czego? Swej naiwności? przywiązania swego?
I tak zostawiona - bez niczego. Niewiele wspomnień , do których można wrócić,
powodów, dla których wszystko chce się rzucić. Więc tu zostanę, posiedzę sama,
aż zamknie się, wysadzana złotem, do niczego brama