W cieniu powiek

Co z tobą odejdzie?
zachody smutku
żegnane światłem o poranku?
wiara w ciszę
głoszona szeptem ciemności
w bezsenną noc na skraju gwiazd?
ulotna tęsknota
niesiona w jesień
podniebnymi ścieżkami ikarowych skrzydeł?
wiosny czekania
ucichłe w zieleń pielgrzymką powrotów
w ogrody straconego dzieciństwa?
samotność tak cicha
że słychać szmer serca
w strumieniu milczanych myśli?
codzienność ułożona w trwanie
by przeciw wiatrom budować
domki z kart ?
cień czyichś powiek
zabrany w ciszę?
jakby mogło pozostać w kimś
wspomnienie twych spojrzeń
pisaniem nutami jesiennych łez
majowej sonaty deszczu
umilkłej pustką czyichś błękitów
w bezchmurną niepogodę
po tobie.