Z tęsknoty
Cisza
Tak nienaturalnie
Bez dźwięków miasta
Bez dźwięków snu
Wspomnienie marzy
Powraca
Tęskni
Chce być tam znów
Pamiętam Ciebie z dziecinnych lat
Bez znaków czasu na twarzy
Pamiętam głos Twój, gdy mówił tak,
by serce me sobą obdarzyć
Wracam do dni tych,
co płyną jak strumień,
co strzegą mych myśli uparcie
Strach czuwa
lecz przecież, aniele,
wciąż jesteś moim oparciem,
więc pytam:
Gdzie jesteś?
Co robisz?
Czy żyjesz?
8 June 2013, 10:11
Myślę Olu, że każdy ma siebie, ale trudno mu sobie wyobrazić, że można nie tęsknić do kogoś, czy czegoś co uznaliśmy kiedyś za piękne
:)
8 June 2013, 10:01
dzisiaj jakiś dzień "oparcia"
może nie chciał być pluszowym fotelem naprzeciwko ekranu seriali?8 June 2013, 09:58
Kiedyś usłyszałam takie słowa - że wspomnienia to martwa pamięć, z której należy się oczyścić by uwolnić kogoś.. i ciągle się nad nimi zastanawiam
:)