Człowiek bez-nadziejny

Cień się wije
Pomiędzy paprociami wstydu
Za późno by się ocknąć
Z koszmaru wygody

Widzieć gdzieś w gałęziach
Oczy rozpaczy
Ona się patrzy?
Na kogo w ciemności?

Zarodek duszy człowieka
Unicestwiony mrokiem zim
Zamarznięty szuka
Płomyka nadziei