Bywają lata niewarte ani jednego dnia

Ciebie nie ma. Są tylko usta,
które zgodnie z ruchem warg
przesuwają imię z kącika w kąt...

Patrzę i zdarza mi się zapomnieć,
że wszystko,
co biegło równolegle
płynie pod prąd,
nie utrzymując
na powierzchni wody zegara.

Wiesz?
Wciąż jestem nie w porę,
a ty się już nawet nie spóźniasz.

* (tytuł - parafraza słów Krzysztofa Teodora Toeplitza)