Granica samotności...
Chyba znów czuję...
Potrzebę pisania
Może nie będzie to zbyt zgrabna poezja
Może nie będzie posiadać rymów nadto
Lecz potrzeba ta wyrasta z samotności
Z emocji wyższych i niższych
Strachu przed światem
A zarazem buntu przed światem
Chciałbym aby znów w mojej głowie układało sie jak kiedyś
Bym czuł wzrok twój,
czuły na swoich barkach
Twarz obok twarzy
By było to prawdziwe, dojrzałe niewymuszone
Chciałbym być w świecie muzyki
Nie czując presji świata
Nie widząc nikogo kogo nie chcę oglądać
I nie myśląc o niczym o czym bym nie chciał
22 January 2015, 20:38
Ależ panie Murgrabio, to Tylko twoja ocena, ale też póki co żadna, bo nie odbiosłeś się ani słowem do treści, formy, czy cokolwiek.
22 January 2015, 10:45
Czytając polemikę pod tym utworem ze zrozumieniem trudno jest
orzec opcjonalnie jaki humor ma opiniujący bynajmniej ..Cieszę się doprawdy że mam z górki chociaż w moich czasach nie uczyli w szkole tzw czytania ze zrozumieniem .. hm zastanawia mnie li tylko kto tutaj ma'' pod górkę'' tak na prawdę .. choćby z fobiami typu agorafobia dajmy na to......nie śmiem nawet o innych fobiach wspominać choćby tych z serii tzw '' tysiącletnich