Osłoda

Chwila, która biegnie przez mgłę.
Porwie mnie, z mym bagażem i kulą u nogi...
Nie wiem gdzie? Ku przygodzie?
Ku radościom i smutkom...
Jest tuż tuż, mknie pod wiatr.
Pośród betonowych miast i wsi drewnianych.
Biegnie przy rycerzu swym Sir Czasie.
Pragnie wytrwać - wszystko da się!
Kiedyś legnie, a jakże tak?
Widzieć pole, za nim las.
Lecz przygody nie dostrzegać
w dobie chwili niepotrzebnej.
Na pustyniach siedzisz sam,
zapominasz świata barw.
i w Twych ciemnych codziennościach,
liczysz czarnych owiec stada.
W pajęczynach wciąż się wijesz,
by się poddać i tak zginiesz...
W piekle jednak trza pamiętać,
prócz ciemności, nie ma piękna.
Więc wspomnienia weź ze sobą,
w piekle będą Twą osłodą.
Tego diabeł nie zabierze,
tego dusza nie potępi.
To Twój czas, to Twoje chwile,
Świat jest piękny - póki żyjesz!