Kołysanka zbłąkanego wędrowca

Rozumiem, dziękuję Wam :-)
Pozdrawiam ciepło :)

Damianku, nie ma nic milszegi niż być adresatką takich słów:)
A co dystansu autorki... hmm... myślę, że mimo ciepła, które rodzi się w moim sercu wraz z myślą o blasku wigilijnych świec, nie sposób uniknąć tego dystansy o którym pisze Gregor, dystansu, który rodzi się z tęsknoty za pustką przy stole serca, którą pozostała po bliskich nieobecnych, nie tylko tych, którzy są po drugiej stronie...

Dziękuję Każdemu z Was za skrawek siebie, którym się ze mną tu podzieliliście. Pozdrawiam cieplutko:)

Według dobrze znanego zwyczaju, zabłąkany gość w okresie świątecznym może zapukać śmiało do niemalże wszystkich drzwi oczekując pomocy. (Ale jak to bywa w praktyce...).
Jednak ten gość, zabłąkany wędrowiec, zaprasza nas do siebie. Dlaczego dystans? Święta, radość, miłość nie znajduję się w naszych czterech ścianach, a w naszym sercu. Może troszkę źle to ująłem, mimo wszystko miło, że zwróciłeś uwagę. Każdy ma swoją teorię. Dla mnie to dystans, bo jeśli chodzi o atmosferę świąteczną w moim domu, to panuje ona jedynie w moim umyśle.

Od wczoraj szukam słów, które by mogły choć po części oddać to, co chciałbym napisać i takich słów nie ma :-)

Nie sądziłem, że kiedykolwiek będzie mi dane czytać coś tak pięknego. Trwam w niemym zachwycie nad pięknem tych słów :)

Pozdrawiam ciepło, kradnę, by wracać codziennie przed snem:)

PS Grzegorzu,
Podmiot liryczny podchodzi do tego świątecznego okresu z wielkim dystansem
jedynie z tym bym się nie zgodził :) Wg mnie jest zupełnie odwrotnie :)

Adnachielu, dziękuję Ci za tekst tej pięknej piosenki, która jest pięknym dopełnieniam wiersza:)

Gregory:) myślę, że miałeś dobre inetencje, także dziękuję za dodatkowe tłumaczenie:)

Oj wygłupiłem się... napisałeś G!R!egorze. Czyli poprawnie. Ostatniego zdania nie było ;p

Niewiedza bywa zgubna. Ale to piękne słowa Andachielu, dlatego skusiłem, aby poznała ją większa rzesza ludzi. I Grzegorz odmienia się Grzegorzu. Ale nie żywię o to urazy =]

Gregorze, autorka wiersza wie o czym piszę, ja również, toteż tłumaczenie jest zbędne. Jest to kwestia z piosenki, która oddaje to co chciałbym dodać od siebie podpisując się pod tymże wierszem.

To może przetłumaczę...

Przytulę Cię kiedy jesteś zimna.
Wypełnię Twoje życie miłością. (dosłownie Twoją przestrzeń)
Będę całował i pieścił każdą różę w Twoim sercu.
(Tu mam problem). Napełniasz moje marzenia i radość. (czyli bardziej po polsku... Wypełniasz moje marzenia i jesteś moją radością)
Każdą malutką część mojego życia, moją ciszę
wszystko co mam.

Yo seré tu abrazo cuando tengas frío, llenaré tu espacio con el amore mio, pegaré con besos y caricias cada rosa de tu corazón. Llenaré mis sueños y mis alegrias, cada pedazito de mi vida, tuyo es mi silencio, todo lo que tengo yo...