Chłodny wiatr myśli kołysze
Emocje skraplają się ,gorzka ulewa
Słońce promieniami ciąć szarość chmur pragnie
Nie sposób przedrzeć się przez gęstwinę bezkresną
Grzmot potężny , poprzedzony błyskawicami
Niczym łomot bębnów zwiastujący obecność wrogich zastępów
Wisielczy nastrój , wewnętrzny pesymizm
Zawarł uroczyście pakt z obojętnością
Wiem , to co mówię przygnębiające zaprawdę
Lecz pogoda duszy właśnie tak dziś wygląda
Nadzieję mam jednak , codziennie coraz większą
Na cudowny błękit rozjaśniany skarbem Heliosa.