Jesteśmy inni, tacy sami, kompletnie bezsensu

Chciałam żebyś zbierał ze mnie więcej
niż kiedykolwiek mówiłam. Ale nazbyt
jestem jak ona. Kiedy milczy -
zostaje tajemnicą. Przysłania niebo.
Nie jest, a patrzą na nią. I nic
nie przedziera się głębiej.

Spróbuj sobie wyobrazić, że zapadam
w słowach, których nie słyszysz.
W wymiarowość jaką nie sposób dostrzec,
gdy tylko poruszam wargami.
Między nami wciąż przestrzeń pochłania myśli.
Nie potrafię ci ich zdradzić,

a potrzebuję, żeby móc zwolnić.