chciałabym aby jedno z nas
umarło...
mogę to być ja.
dla ciebie jestem tylko
wspomnieniem.
nie zrobi ci różnicy.
może nawet odetchniesz.
problem sumienia się rozwiąże.
nie wierzę mojej nadziei
że zawrócisz
z oczami tęsknoty i troski
w ramionach zamkniesz
podziękujesz że czekałam.
nie wierzę też sobie
że jak ty potrafię odejść...
czas nie umniejsza mi codziennych strat.
nie potrafię udawać że żyję.
mam już zanadto pustych dat.
nie liczę już marzeń
wierszy ani snów.
oddałam ci wszystkie klucze.
staram się zamykać drzwi
lecz wciąż stoję w progu
marznę ze strachu...
13.09.2021, 7.58
4 October 2021, 21:26
5 October 2021, 07:55
Czasem trzeba zmierzyć się z myślami i jednak odważyć się na ich napisanie czy powiedzenie. Nawet jeśli nie są zgodne z naszym spojrzeniem na ludzi i nasze przemijanie w czasie.
Dziękuję za poświęconą chwilę.
Pozdrawiam serdecznie.
4 October 2021, 17:39
Niemożliwe...
niemożliwe, żebyś aż tak błędnie odczytała zapisane w gwiazdach...
czasami smutek, łzy... zalewają pismo i odczytujemy zupełnie nie to, co było w oryginale.
Piękne.od Monika M. i Serce Słonika
