chcemy dotykać nieba
a zapominamy podnosić ramiona

podpierasz głowę
licząc jaskrawe dni

nie patrząc pod słońce
oślepiamy się
własną przeciwnością

szaleństwo orbit księżyca
upaja młodzieńcze usta

czas nieustannie dyktuje nas
a my nie potrafimy znów
stać się takim dzieckiem