Jak motyl..

Chaos na przemian z uszeregowanym porządkiem,
rozrzucają myśli w szufladach pamięci.
Robactwo całego świata zagnieździło się w moim mózgu.
Świadomość doznaje nieustających orgazmów.
Koszyczkiem koperkowych ziarenek wykwita podświadomość uświadamiana,
a ta której nie uświadamiam, nawija się spiralą na torbus przestrzeni.
Nie wiadomo gdzie się zaczyna, a gdzie kończy.
Sztuczne ognie jestestwa strzelają barwami zachowanymi
w najbardziej intymnych zakątkach bytowania.
Pozostaję zawieszony w wyobraźni,
jak kolorowy motyl nad kwiecistymi łąkami.
Bezradnie trzepotam skrzydłami..