Przesłanie śmierci

Byli tacy co spoczęli na dnie
Chociażby w Wiślanym Zalewie
Pobici zaszczuci na śmierć
Lub w strasznej męczarni
Odeszli

Ten co zrozumie przesłanie
Przestraszy na dobre i złe
Ten obojętny
Co jest na bakier z myśleniem
Odwróci bez żalu plecami

Po latach kto czujny
Wyczuwa ten smród
Gierojów z wydziału czwartego
Te śmierci co przeszły bez gniewu
Jak pierwszy śnieg
Choć byli wielcy i dobrzy
I było ich naprawdę wielu

Lecz w Gdańsku jakby inna ta śmierć
Choć też porusza sumienia
I w środku kołacze się gniew
A skarga w gardle
Bez ujścia uwiera
Bo słyszysz tej śmierci przesłanie
Byś oczy zamknął
Na to
Co naprawdę jest złe
I kłamał już zawsze
W ich sprawie
I wiernie pozostał
Kłamstwa ofiarą