Był wrażliwy
jak mak przy drodze
koledzy szydzili z niego
i słabo szło mu w szkole

Kiedyś znalazł bąka
wyrzuconego na śmieci
i zaczął go puszczać na stole
a on się mienił

Wróciło do niego dzieciństwo
pchane w wózku przez
pocmentarny park
czuł wielki wewnętrzny ból
który wronimi skrzydłami
wypychał go na świat

Zaczął pić
by nie czuć smutku
żal ogromny w gardle drgał
życie nabrało barw szkorbutu
na marginesie przysiadł
w bilansie żalów i strat...