Zwykli ludzie noszą w sercach Wiarę w miłość, czasem smutek” G. Łobaszewska
Budujemy mosty dla naszych
marzeń, by swobodnie chodzić.
W codzienności
Z nadzieją, że jutro bedzie
nasze, pielęgnujemy emocje.
Po dzień, po noc
Dajemy wiarę słowom
ufajac intuicji serca, nieraz też rozumu
Nie straszne wichury, ni huragany
napeczniałe mosty zbutwiałych marzeni.
Mimo upływu czasu
Nie straciły ważności
choć nieraz idziemy innymi drogami
Uważnie stawiamy kroki,
by nie strącić z siebie ciepła miłości
Nad przepaścią
Cień uśmiechu przemyka po twarzy
135 884 wyświetlenia
1633 teksty
240 obserwujących
Dodaj odpowiedź 11 May 2021, 06:03
4 odMyślę, że upływ czasu powinien uczynić marzenia codziennością, wręcz pewną rutyną delektowania się dobrem.
Odpowiedź