Brakuje mi słów, choć myśli pełno,
Tylko jedno z Nas może być szczęśliwe,
to musisz być Ty, musisz, słyszysz?
Bo ja odejdę z końcem tego wiersza.
Pamiętam, gdy powiedziałaś mi "tak",
ale pamiętam też inne słowa, niestety,
i nie umiem już wierzyć, że Ty i ja,
że My, razem, że to nie tylko marzenie.
Mógłbym zostać, kochać jak wcześniej,
choć nie wiem, czy to jeszcze możliwe,
coś pękło, coś czego sam nie poskładam,
choć Tobie zajęłoby to chwilę.
Chciałbym Cię ujrzeć jeszcze raz,
nie mówiąc nic, że to po raz ostatni,
a potem ze łzami pożegnać Cię w drzwiach,
by chwilę później odejść bez słowa.
Bez żadnych pretensji, bez żalu,
z pamięcią o ostatniej tej chwili,
z myślą o naszym szczęściu,
które stało się tylko wspomnieniem.
Wspomnieniem jak ja, zaraz dla Ciebie,
będę, dobrym lub tym najgorszym,
poczujesz ulgę, pustkę lub stratę,
cokolwiek się stanie, zapomnij.
Autor
