jednorazowe spojrzenia ?
boląca tęsknota i puste gesty
słowa które zastygają
w niewidocznych marzeniach
dzisiaj zostały nam
wypalone pola pamięci
wtopiony jak w głaz
ukradkiem podglądam nierealny świat
istniejący za granicą rozsądku
gdzie króluje ocean fal nieznanych
niosący pianę nadziei i … wiary
ku brzegu nieznanemu
płoniemy jak resztka świecy
w pustym świecie
resztki rozumu
kradnie wiatr uczuć
serce jak blizna rozdrapana
krwawi
jeszcze szukam blasku twych oczu
lecz smutek mi je skradł
a myśli moja gdzieś zbłądziły
staliśmy się kraterem bólu
ze stromymi zboczami
z których wypływa głos rozpaczy
przez sen pójdę ku wieczności
swej …
24 January 2012, 10:52
dzisiaj zostały nam
wypalone pola pamięciw pustym świecie
resztki rozumu
kradnie wiatr uczućstaliśmy się kraterem bólu
ze stromymi zboczamiJakże wymowne... piękno ziejące bólem...
Zabieram
30 December 2011, 22:46
Wart większej uwagi, dlatego zabieram do zeszytu, by wracać.
Pozdrawiam.
7 November 2011, 22:14
...podobno czucie i wiara silniej mówi...niż rozum...ale czasem próbujemy mimo wszystko by to rozum przeważył....ale marne szanse...gdy jeszcze choć iskra nadziei się tli...piękny wiersz Bogdanie...pozdrawiam Cię
7 November 2011, 20:02
nadzieja i wiara to siostry bliźniacze w miłości bardzo potrzebne...Panie Bogdanie kolejny piękny wiersz przy, którym warto zatrzymać się na dłużej :)))
serdecznie pozdrawiam, a wiersz zabieram do zeszytu :)))))