Już rok

Ból który serce rozrywa
Walka w której zawsze przegrywam
Z losem walczę kto pierwszy zapłacze
I to ja za te łzy łzami płacę

Wiesz, nie boję się już cmentarzy
Potrafię tam siedzieć godzinami
Rozmawiać, płakać
Być bliżej mamy

Bywa często, że nie daje rady
Ale muszę- dla rodzeństwa, dla taty

I wiem, że mama jest ze mną w każdej godzinie
Choć czas szybko jak woda z wodospadu płynie

I minął już rok, a ja czuję jakby to wczoraj było

Nieprawdą jest, że czas leczy rany
Wciąż boli
Choć tyle dni nam przybyło