On

Co by to było gdybyśmy "w tym świecie", wszyscy, tworzyli jedną i jednomyślną jaźń, bez względu na to kto i o czym myśli w danym momencie... Nie chcę się nawet domyślać. Ani, mam nadzieję, nigdy nie poznać co niektórych mniej lub bardziej wymyślnych "doświadczeń" czy "pragnień". Choć każdy człowiek składa się tak naprawdę z tych samych "błędów", niezależnie od tego jak do nich doszedł... Jest bowiem pewien rodzaj intymności, której nikt nie powinien przekraczać, za wyjątkiem Boga.
Dlatego dobrze się stało, że ludzie których mniej lub lepiej "poznaliśmy", mogą sobie wędrować w naszej głowie tylko do pewnego stopnia. Można ich kochać bezgranicznie.
Jesteśmy z natury rzeczy (stworzenia), wszyscy jak jeden, samotni(kami)... Marzącymi o niepowtarzalnie głębokim zjednoczeniu z co najmniej jednym człowiekiem 🙂 Indywidualistami, tułającymi się, za bezgranicznym, i na różne sposoby, uwielbieniem.
Fantastyczny "paradoks" napędzający życie.
Pozdrawiam ✋