Prom po...

Błądząc w zawiesinie mgły
owinięty szalem jesieni
dławi się buczek

Ludzie jak ptaki wędrowne
z walizkami
wszyscy nieruchomo
patrzą spokojni
ze statku rozdzierającego morze
rozpinane jak błyskawiczny zamek
w słońcu złoty

Oby dopłynęli
do upragnionego celu
niech im Bóg
trzymając w żylastej ręce żelazko
uprasuje morze
jak upraną
wykrochmaloną pościel...