biorę łyk gorącej kawy czuję na skórze wrześniowe powietrze
znów założyłam na siebie niebo i twarzą przy ziemi jak jaskółki zapowiadam deszcz
biorę łyk ciepłej kawy widzę dumne drzewa tkwiące w leniwym upojeniu napęczniałym końcem lata
oddaję im swoje westchnienia rzucają mi tylko cienie niechciane
biorę łyk chłodnej kawy słyszę znów śpiew swojego ciała prostuję wygięty w łuk kręgosłup by w tej przestrzeni pomiędzy bluzką a sercem zamieszkał na chwilę szept wieczoru
biorę łyk zimnej kawy
czuję cierpki smak czerni jak wtedy gdy się wraca tam gdzie się nigdy nie było
M. dziękuję Ci najpiękniej
Serdecznie gratuluję zasłużonego zwycięstwa, majstersztyk!
Blawaciaty, bardzo mi miło... dziękuję
nie sa mo wi ty!!! <3
z pewnością bycie tu z Tobą to wygrana dziękuję za wyróżnienie wiersza. bardzo
ładny wiersz, fajnie byc tu z Tobą na głównej, Paulina ;) Gratuluję, bo chyba wygrałaś.
Rozwinę :).
Gratuluję.
maba kawa chwilowo jest dla mnie tylko tym co stygnie
Adam, dziękuję, choć 'to Twoje pisanie' mnie bardzo zaciekawiło, rozwiniesz?
Lubię to Twoje pisanie. :)
Kawa, jak widać, jest dobrym natchnieniem!
M. dziękuję Ci najpiękniej
Serdecznie gratuluję zasłużonego zwycięstwa, majstersztyk!
Blawaciaty, bardzo mi miło... dziękuję
nie sa mo wi ty!!! <3
z pewnością bycie tu z Tobą to wygrana
dziękuję za wyróżnienie wiersza. bardzo
ładny wiersz, fajnie byc tu z Tobą na głównej, Paulina ;)
Gratuluję, bo chyba wygrałaś.
Rozwinę :).
Gratuluję.
maba
kawa chwilowo jest dla mnie tylko tym
co stygnie
Adam, dziękuję, choć 'to Twoje pisanie' mnie bardzo zaciekawiło, rozwiniesz?
Lubię to Twoje pisanie. :)
Kawa, jak widać, jest dobrym natchnieniem!