Calineczka

biją dzwony
na alarm
tylko czas przeplata się
z wspomnieniami gdzie
toczyła wojnę
nie z byle kim

miedzy dobrem a złem
kołysała swoje biodra
wszechświat staną w miejscu
i tylko teraz
wiara w cud nowego istnienia
trzyma ja przy życiu

bo w myślach
serce pod sercem nosiła wiekami
splamione skazą walki
podała się i czeka milcząc
wierzy że ziarnko łzy ronionej
na dobranoc przyniesie dar
jak Calineczkę znikąd ...
a może z trwałej miłości narodzi się życie
i rozbije kamień pustki i nicości