Bez pamięci

Bez pamięci zginę , przytłoczona codziennością
Niczym wrak odstraszać będę
Pragnę być wiekowym dębem
W ramionach moich tulić wspomnienia
Niech dorastają jak dzieci nasze
A kiedy śmierć bieg krwi zatrzyma
Historii czas oddechem życia będzie
Nie zginą ci , co ślad pozostawili
W poezji , sztuce , chwili zachwytu
Skadruj, namaluj, spisz słowem czystym
Historię swoją, moją, czy naszą
I bądź jak to drzewo, co ów dębem się staje
Chłoń życie swoje, niezakłamane ….