W namiocie na drzewie

Bąblowaty bursztyn w mroku liści.
Śmieję się i tak szybko oddycham,
Światło krzywizny ciał pieści.
Uśmiechasz się, uśmiech wzdycha.

Chóry rozgrzanych szelestem szeptów,
Liście rodami siadły za ścianą
Jak fani rakiet i setów
W tle dyskusji z morską pianą.

A kiedy promieniem niepokoju
Wślizgnęły do piersi suche trzaski,
To pragnienie ognia zdroju
Niepokój spłoszyło piaskiem…

Pnączami swych dłoni zachłanny cień
Spijał hawajskich skier ścieki
A nad nim niebo dwojga tchnień
Oplotły dwie wrzące rzeki

Koniec rozbłyskiem ich supernowej...
A potem słowa, słowa, słowa… Miłość lipcowa.