Menu
Gildia Pióra na Patronite

Pogodzeni

Aż w proch się obrócimy.
Ale po to się rodzimy.
Pełni żalu
Pazerni na te chwile szczęścia
Czepiamy się tego świata
Zachłanni płaczemy
Im starsi tym bardziej przyzwyczajeni do życia.
Niepomni swych cierpień i łez
I tak długiego tu bycia
W końcu
Zmęczeni
Pogodzeni
Odejdziemy
Wymazani
Jakbyśmy nie istnieli

76 455 wyświetleń
1011 tekstów
15 obserwujących
  • Moonlight-Sonat

    16 March 2014, 22:33

    Proste i pełne sensu ludzkiego istnienia, miejmy nadzieję, że kiedyś tak nie będzie ;)

  • czarna mamba

    6 March 2014, 10:53

    hhmm czytam ...czytam no i co?podoba mi sie :)bez pochlebstw

  • Specyk;)

    24 February 2014, 16:55

    Nie wiem dlaczego mam duży sentyment do tego wiersza.Słowa i treść oraz sposób ułożenia podoba mi się.Pozdrawiam

  • Naja

    24 February 2014, 09:55

    Za Gają, nie identyfikuję się z wierszem, niemniej w jego rozgoryczonym przesłaniu dokładnie tak to może wyglądać i niejednokrotnie wygląda...
    Podoba mi się trafne - rozgoryczone i wyostrzone przesłanie wiersza, chociaż wolałabym żeby ludzie inaczej się godzili z przemijaniem...
    Co do "wymazania", wystarczy spojrzeć na mogiły na cmentarzach w dniu 1 listopada..., nie sądzę, żeby spoczywały w nich wyłącznie osoby które były złe za życia lub nieposiadające bliskich... :-)

  • Gaia

    24 February 2014, 09:20

    Wielu z nas ludzieńków tak ma. Ale nie wszyscy.
    I całe szczęście.
    W tekście dominuje rozgoryczenie i żal, podkreślający bezsensowność wysiłków człowieka. Jego istnienia i doświadczania. Więc jakoś nie mogę się z nim zgodzić.

  • 24 February 2014, 08:27

    'niepomni' pisze się razem - karygodny błąd ortograficzny

  • RozaR

    24 February 2014, 07:28

    Prawnukowie już nie kojarzą - kto by spamiętał i kojarzył ośmiu swych przodków.