Kadr dworcowy

Automat
z podbitym okiem
kawą splunął mi
pod nogi

Wiatr z rąk
wyrwał mu kubek
sztuczny jak uśmiech sprzedawcy

Na dworcu
sylwetki ludzi
szare
mimo kolorowych kurtek
i płaszczy
Bóg im nadzieję posmarował
na świeżym chlebie
grubo masłem

Już jedzie
żółty pociąg...