A ty nasz zachód odczaruj

A ty nasz zachód odczaruj
bo nie ma już ani ciebie ani mnie
tak na prawdę
jedynie rozgoryczenie
obejmuje nas w talii
na do widzenia
zatrzaskując
na ostrogach
młodości
nordycką
ideologię pętli
dojrzewającą
w dorastającej dłoni
jeszcze tylko godność
kroczy dostojnie
po oblodzonej
alei obok
pędzącego przez siebie
na złamanie karku
zaprzęgu
ze stoickim spokojem
nucąc strofa po strofie
subtelnie najważniejszą naszą piosenkę
tutaj na ziemi