Przepaść

A ty kłam, kłam łżyj ile wlezie;
Ważne, żebyś klękał, żebyś zmawiał pacierze;
Wyzbądź się z siebie człowieka mój przyjacielu;
Łam wszelkie zasady byleś dobrnął do celu;
A ty kłam, kłam, zawsze i wszędzie;
W świecie parszywych idei, w tym wariackim pędzie;
I zatrzaśnij na głucho furtkę sumienia;
By najwięcej się nachapać, nawet za cenę upodlenia;
Wszystkie brudy, śmieci zamiataj pod dywan;
Pnij się w górę, pędź do przodu, nie odpoczywaj;
Gdy się wreszcie opamiętasz i spojrzysz w lustro-
To zwierciadło duszy- w lustrze będzie pusto;
Niech cię nie zaskoczy taki koniec sprawy;
Koniec straszny: samotny, zgniły i plugawy;