Menu
Gildia Pióra na Patronite

Gdybym zapragnął Cię kochać...

A gdybym zapragnął Cię kochać?
Jakim wzrokiem
Ujęłabyś me rozkochane oblicze?
A serce Twe czyste
Czy pokochałoby moje...

Nie wiem, nie wiem
To niepewność rządzi uczuciem mym

Słuchaj, widzisz te kwiaty?
Te róże,
Co czerwień mają jaskrawą
Jak z ust Twych delikatynych
Z których głosu
Pragnę kochać i słuchać.

Te kwiaty, te róże
Te piękne, będą Twoje
Dam Ci je wszystkie, te piękne
Lecz te najpiękniejsze
Będą jak Ty
Delikatność z ich płatków
Z Twą twarzą równać się może.

Już je kocham, kochać będę...

Teraz pragnę Ciebie pokochać
Ciebie, piękności różanych łąk
Zerwać chcę i kochać codziennie
Coraz bardziej...
Ominąć Twe kujące kolce
I być Twą wodą, którą pragniesz pić
Być Twym słońcem
Którego promienie upiększą Twe oblicze

A gdybyś Ty zapragnęła mnie kochać...
Kochaj, jakbyś nie kochała nigdy...

10 009 wyświetleń
91 tekstów
1 obserwujący
  • Cień wiatru

    13 September 2013, 20:56

    kochaj!

  • 13 September 2013, 20:50

    :) Pięknie o kochaniu, że aż wiara wraca. Więc jednak można.

  • 13 September 2013, 18:16

    cudowny wiersz.
    pozdrawiam gorąco :)