Poeci

A czemuż wy poeci
Tak się czerwonym płótnem owijacie
Jak by to był gronostaj króla
A to parchate płótno krwawe

Gdy pisać wam przychodzi
I ludziom we łby szuflą pakujecie
A bodaj wam by ręcy uschły
Że tak boleśnie mało rozumiecie