Menu
Gildia Pióra na Patronite

A te dłonie tak opuszczone,
tak pozbawione wszystkiego,
a te ramiona tak bezradne
tak wydarte z rąk troski

wszystko oddane w nieznane
świeżo odstawione od schronienia...
popchnięte ku przepaści

chłód,który otula te ramiona,
opuszczenie,które je piastuje
pustka i nicość
stają się jedyną przystanią

srogą ostoją.

3343 wyświetlenia
63 teksty
1 obserwujący
  • Cris

    31 March 2016, 14:08

    Zatrzymuje.
    Pozdrawiam.
    :)