Wiersz o rzeczach pierwszych

A nawet jeśli wierzysz
To nie przestawaj i wciąż pytaj
Bo twoja wiara ta co nie pyta
Jest kością w gardle Boga.
Bo jak chcesz go poznać
Nie pytając o miłość na dziś
O rozkosz na wieczór i na noc sen
A czy ścieżką twoich oczu
Rano nie ma być wschód słońca
I zorze nad twardym spojrzeniem Rysianki
W sieć ścieżek w mapach
Twoich oczu
One wciąż muszą pytać
Żeby uzbroić każde słowo
Twojej modlitwy w uśmiech Boga
Na niebiesiech co tutaj na ziemi
Znaczy tyle co... cicha noc
I to że na drogę to zawsze...
Z Bogiem
A rankiem dzień dobry
Kocham Cię