dzieci z Przemysłowej

a kto wie - kto się dowiedział
o dzieciach z ulicy Przemysłowej
one w żadnym z pięknych listów
nie prosiły o korowód pamięci
ani pomnik trwalszy niż ze spiżu
pisały tylko - przyślijcie nam rodzice
trochę jedzenia
jakże ciężko tu pracujemy
pisały - dołóżcie ciepłą kurtkę bo noce
tutaj dokuczliwie zimne

kto słyszał choć krzynę
o dzieciach z Przemysłowej
ich mizernych twarzach ściągniętych głodem
wyglądających zza obozowych krat
ich sinych od bicia ciałach
skórze co odchodziła płatami

kto wyobraził sobie
krew wsiąkającą w deski łóżek
zduszone westchnięcia konających
chłopców i dziewczynek
w ciemnych blokach
katowanych sześciolatków
odbite małe nerki pęknięte kości

czy ktokolwiek jeszcze tęskni
do dzieci z Przemysłowej
one jak odłupany z piersi krzyk
albo lot domknięty w kamieniu
tak są bez nas nieme
tak bez nas bezniebne