godzina

a kiedy przyjdzie mi odejść
kiedy ze słońcem się dobrym rozwiodę
przywitam niebo i pożegnam ptaki
i stanę bardzo nijaki
niech powędruję przez wszystkie granice
i światem choć raz się zachwycę
niech się zaśmieję szczerzej niż zwykle

bo jeśli naprawdę zniknę
w co nie wierzę choć to rzecz prosta
to mnie w sobie jeszcze pozostaw
może jakoś przetrwam może tak głupio nie minę
życie nie może trwać tylko godzinę

ten absurd się przecież nie godzi
nie po to człowiek się rodzi
by zostało po nim jakieś szeleszczące imię
rozbrzmiałe tylko godzinę