Fyrfl na pokuszenie

A ja Cię powiodę
Na takie manowce pokuszenia
Że nieistotna drobnostką staną się
Dyby Twoich dogmatów i sakramentów
Rozpęknął się na wiele
Wirujących klocków wolności
I wywiodą Cię w mleczne drogi
Pełni Twojego Losu
Ja Cię poprowadzę w Eden Nowy
Czerpać garściami z życia
A ci? Niech tam sobie hołdują
Miłości i jej chałturom
I niech schną w ich odmętach
My na kogucie pofruniemy
Obudzić w ludziach świty
Namalujemy im słońca
Namalujemy im tęczę barw życia
Że będą żyźni jak wiosenna rola
Po pierwszej ulewnej burzy
Jeszcze okrasimy ich grzmotem
I błyskiem gzygzakowatym gromu
Niczym Msza Pogańska Steda
Ja Cię poniosę i uniosę
Bo skrzydła dam na których
Los Twój wciąż w nowe sensowne
Żarliwe i w szczęściu ożyje
Nie bój się mnie
Gdyż ja mam taka moc
I takim Ikarem
Iżżem mottem Niebios
A one niosą mnie przed Sobą
Jako Arkę Sensownego Przymierza
I przędą ze mnie Wsze Czasy
W wiecznie innym dobrym
No chodź już podaj dłoń
I biegnijmy lećmy wirujmy
Dedalom zostawmy ich wyspy
Co im jak koniouwiązy
Niech uprawiają ugory
Nawet nie swoim scenariuszy

( dedykuję operatorom portalu, może uwolnicie mnie z mordoru cenzury swej???)