W poprzednie wakacje czytałam Kryptonim Kawki Kena Folett'a i muszę przyznać, że przeczytałam ją w dwa dni. Strasznie wciąga ;)
Akcja rozgrywa się w latach 40. ubiegłego wieku, w okupowanej przez Niemców Francji. Głównym celem partyzantów francuzkich jest zniszczenie niemieckiej centrali telefonicznej.
Po nieudanej próbie, jedna z jej uczestniczek, tworzy nową - już na terenie Anglii- grupę, króra ma zniszczyć centralę.
W skład jej wchodzą same kobiety i jeden transwestyta. Czeka ich wiele niebezpiecznych zadań..

Moim zdaniem warto ją poznać.

Dzięki, eyes, podsunęłaś mi kolejne książki ;>!

Wielkie wrażenie zrobiła na mnie książka "Skrzypce z Aushwitz" M. A. Anglady, opowiada o historii w/w instrumentu, który ma się dobrze do dziś. Porusza tematykę orkiestry obozowej, która grała na polecenie komendanta obozu, wielbiciela muzyki klasycznej. To właśnie on zlecił polskiemu Żydowi, Danielowi, stworzenie skrzypiec na wzór skrzypiec Stradivariusa. Z tego co pamiętam to grały w Krakowie w 91', a czy dalej gra na nich ta pani - nie mam pojęcia.
Franciszek Stryj w "Numery mówią" dokładnie opisał działanie orkiestry, skrzypce tego pana można znaleźć wśród pamiątek poobozowych Państwowego Muzem Oświęcimskiego.

Pamiętam, że bałam się tej tematyki. Tematyka wojen, okupacji, gett... Wydawało mi się, że w książkach opowiadających o tym, co się wydarzyło będzie więcej historii okraszonej faktami, że aż nie będzie można przez to przebrnąć.
Opowiadania Borowskiego były "pierwszym zapłonem". Te opowiadania się wchłania. A słowa żyją. Są wiecznie stosem bólu. Kilka tygodni po znów zwiedzałam Auschwitz i wiem, że do tej historii trzeba dojrzeć.

Oprócz tego... Hanna Krall "Zdążyć przed Panem Bogiem" i połączenie wywiadu z reportażem - jak dla mnie mistrzostwo.

Inny Świat, Herlinga-Grudzińskiego nie czytałam. Nie potrafiłam przebrnąć przez pierwsze stronice. W sumie może do tego wrócę, bo wtedy miałam ciśnienie związane z egzaminem zawodowym i maturą, wiec czas był na wagę złota.

Emigranci, Sławomira Mrożka - top już jest bardziej tematyka powojenna, ale jak ktoś nie czytał to polecam.

Na razie tyle. Zobaczę, czy ktoś w tym świecie czyta jeszcze książki. ;p

Powstanie warszawskie, getta, obozy, areszty więc i wspomnienia, a co za tym idzie - książki. Historyczne, pamiętniki, dokumentalne. Czyta ktoś? Interesuje się? Ma zamiar sięgnąć? Nie rozumie jak można lubić czytać coś takiego?
Rok temu temat zaczął mnie "kręcić". Nie ukrywam, że budzi się we mnie wielki szacunek wobec ludzi, którzy mają piekło obozu czy getta za sobą. Takie historie mnie wciągają, choć smutne i drastyczne, to warto poczytać o przesuwaniu granicy ludzkiej wytrzymałości. Mamy okazję zetknąć się z prawdziwymi życiowymi problemami.
Mimo że przeczytałam mnóstwo opowiadań i mam już trochę takich książek za sobą, to zbliżone na pierwszy rzut oka losy tych ludzi nadal mi się nie nudzą. Nie umiem się od tego odpędzić.
Też ktoś tak ma? Zapraszam do dyskusji o w/w gatunku.