Aby być poetą
trzeba z ptakami rozprawiać
na szafocie życia
swój los za miłość zastawiać
płakać i szaleć z rozpaczy
litości wypatrywać
pośród żarłaczy
tęsknić
za jednym słońca promykiem
i przed szczęściem uciekać
truchcikiem...
Trzeba kochać
a nie być kochanym
trzeba dawać
i nie zostać docenianym
z gwiazdami
długie spory toczyć
pomiędzy dusze przejrzyste
z lekkością mgły wkroczyć...
Pośród piasku
rozległej plaży
to jedno ziarenko poszukiwać
znaleźć wśród milionów
i sercem je opisywać...

nie dociekam... nie rozpatruję... bo ta niewiedza jest wspaniałą motywacją.

... nie chciałbym wyjść na samochwałę... lecz to moje http://www.cytaty.info/wiersz/mowiszpoezjatomysli/1 "> przemyślenia o http://www.cytaty.info/wiersz/poezjatonieojczyzna/1 "> poezji ...

:-)

Tabletki ze słów - Jan Rybowicz

Kogo nie boli,
ten nie pisze wierszy,
bo po co?
Wiersze piszą ci,
których boli,
tak jakby mogły one
zmienić cokolwiek...
Wiersze piszą ci,
których zawiodły
wszystkie
przeciwbólowe
środki...
A więc wiersze
to dla nich
uśmierzające
tabletki ze słów.

Trudno powiedzieć,
co dokładnie boli poetę,
w którym miejscu?
Ból ten
jest podobny do bólu
nogi faceta,
któremu nogę
amputowano...
Pisanie wiersza,
to wysiłek poruszania
tą odciętą
nogą.

„Czym jest poeta?
Nieszczęśliwym człowiekiem, który kryje w swym sercu głębokie cierpienie, a którego wargi tak są uczynione, że kiedy westchnienia i skargi przelewają się przez nie, brzmią one jak piękna muzyka …
A ludzie tłoczą się wokół poety i mówią mu:
zaśpiewaj znowu, a to znaczy: niech nowe cierpienia umęczą twą duszę: i niech twe wargi będą takie same jak wprzódy; gdyż krzyk twój przestraszy nas, a muzyka jest dla nas przyjemna.
A wtedy przystępują krytycy i powiadają:
słusznie, tak powinno być podłóg prawideł estetyki. Oczywiście
rozumie się, że krytyk podobny jest do poety jak kropla do kropli, tylko że nie tai mąk w sercu, ani nie wydaje muzyki wargami.
Rozumiecie więc, że wolę być raczej pastuchem świń na Amagerze i żeby mnie świnie słuchały, niż być poetą i żeby mnie słuchali ludzie.”

S. Kierkegaard