Nie pamiętam nic tak gorzkiego, co dałoby się porównać z tym, że zakochałam się w człowieku, który nigdy mnie nie kochał.

Od tej chwili muszę walczyć z dwoma wrogami - z nim i ze wspomnieniami o nim, a przede wszystkim ze sobą, żeby znów się nie poddać!

Bóg pachniał bryzą, i siekanymi migdałami, kroplami rosy w ogrodzie o poranku, i świeżo pociętym drewnem, i słomą, i bardzo zieloną trawą po ulewnym deszczu. Popołudniami pachniał stronicami świeżo wydrukowanej książki, i naturalnym jogurtem mlecznym, a gorącym lwem, kiedy zapadała noc. I brzoskwinią, miękką, białą, bez tego niemiłego wrażenia, które czuje się w zębach, gdy się ją ugryzie zbyt mocno.