Nie jest prawdą, że każdy inteligentny jest osobą smutną, a każdy głupi jest szczęśliwy. Lecz gdyby tak było, wybrałbym opcję bycia szczęśliwym człowiekiem... i chyba samo to czyni mnie już głupcem...

Moi drodzy przyjaciele
Portosie i Aramisie
Znów stańmy jak w jednym ciele
Pogódźmy się w kompromisie

Jeszcze raz usłyszcie zew
„Muszkieterowie do mnie!”
Dajcie żesz jakiś odzew
Choćby to było w zimnie

Portosie, przyjacielu mój
Wiesz dobrze żem towarzysz twój
Jak Ty lojalny, tak i ja
A że jesteś cały czas…
Trwa przyjaźni nasza zbroja
Poznałem Cię nie tak wczas
I tego mi bardzo żal
Wspomnień więcej choć o cal…

Kiedyś długie spotkania co dzień
Rozrywka w dwójkę, czy w towarzystwie
Teraz odeszło to wszystko w cień
Marny był tego koniec w dzieciństwie

I Ty mój Aramisie
Z Tobą jestem w remisie
Bo to co zrobiłeś mi
Ja odpłaciłem Tobie
Ale to trochę źle brzmi…
Przecież było jak w niebie
A te przykre rzeczy to nic
Przecież wiemy, że to był pic

Wyjdź w końcu ze swej kryjówki
Odstaw swoje pobożności
Czy nawet twoje połówki
Nie potrzebujesz wolności?

I oto tak zapraszam Was
Tam gdzie się przyjaźń zaczęła
Nawet jeśli zbyt późny czas
Bo znajomość odpoczęła

Pozostaje mi tylko dopisać
Że na zawsze będę przyjacielem
Lojalnym- że nie da się opisać
Zostanę wręcz odnowicielem
Od Was oczekuję tego samego
Lecz żeby nie w ilości znikomego
A w wielkości dobrego znajomego
By umilić nie tylko życia mego.